Het lijkt hier wel een dierentuin

Van Ho Chi Minh zijn we gevlogen naar Manila (Filipijnen) om vervolgens direct door te reizen naar Cebu en de boot te pakken maar Bohol. Na bijna een dag reizen kwamen we aan in een guesthouse waar we een aantal nachten hebben geslapen in een bamboohut. De eerste dag hebben we liggen bakken op het dichtstbijzijnde strand. De ochtend daarna zijn we met de scooter gaan rijden met als eindbestemming de bekende Chocolate Hills. De vorm van deze heuvels hebben iets weg van Tobelerone of halve Maltezers. In het droogseizoen verschroeien de topjes van de heuvels en worden ze bruin. Ze lijken dan op chocolade toefjes op een bonbon, vandaar ook de naam. Voordat we deze bestemming bereikte hebben we een bezoek gebracht aan het Tarsier Forest. Een bos met diertjes die lijken op kleine apen, maar tot een andere soort behoren. Met hun grote kraalogen lijkt het alsof deze schattige beestjes je continu met een verschrikte blik aankijken alsof ze een spook hebben gezien. Misschien dat ze daarom in Nederland spookdiertjes worden genoemd.

Na Bohol zijn we door gereisd naar Pamilacan. Een klein tropisch eilandje met ongeveer 2000 inwoners. Er zijn weinig toeristen, mooie koralen en zandstranden wat het eiland relaxt maakt. Wederom sliepen we in een bamboohut, maar dit keer aan de zee. In de badkamer stond een wc en twee ketels. In de ene ketel zat zoet water met een schep om onszelf te wassen. En in de andere ketel zat zout water met een schep om de wc door te spoelen. Niet veel luxe, maar dat konden we verwachten in een bamboohut.
Elke zondagmiddag komen de dorpelingen bij elkaar om traditioneel haanvechten te kijken en wij waren daar natuurlijk ook bij. Even om een beeld te schetsen: eerst wordt er gekeken welke hanen met elkaar willen vechten. Daarna wordt er aan één poot een mesje gebonden om de tegenstander nog meer te verwonden, waarna ze in een kleine arena elkaar eerst een paar keer mogen pikken om agressiever te worden. Het publiek kan dan geld inzetten op de haan waarvan ze denken dat hij gaat winnen. Dan vechten de hanen totdat er één dood is. Niet geheel diervriendelijk als je het mij vraagt, maar wel heel indrukwekkend om te zien.
In een hut naast ons zat een Duitse man die twaalf nachten op het eiland verbleef en al meerdere malen in de Filipijnen was geweest. Zijn droom was om te stoppen met werken en naar de Filipijnen, en misschien zelfs naar dit eiland, te verhuizen zodra hij 57 wordt. Deze droom konden wij maar al te goed voorstellen, want wat was het goed vertoeven daar.

De volgende ochtend zijn we met een boot de zee op geweest in de hoop om dolfijnen te zien. Dit bleek niet zo moeilijk, want tijdens de tocht van 2,5 uur hebben we hele groepen uit het water zien springen. Geweldig om deze dieren in het wild te aanschouwen. Vooral Karli heeft met volle teugen genoten. Bij terugkomst hebben we ontbeten en opnieuw een boottocht gemaakt naar een afgezet gebied in zee wat alleen bestemd was om in te snorkelen. Scholen jackfish zwommen ons voorbij, die we 's avonds ook op ons bord geserveerd kregen.

Na drie nachten zijn we terug gevaren naar Bohol om daar vervolgens de veerboot te pakken naar Siquijor. De veerboot was een beleving opzich. In plaats van stoelen of banken stonden er overal stapelbedden waar vooral locals in lagen. Wij werden naar een van de weinige houten bankjes verwezen om te gaan zitten, maar hebben daarna toch een bedje weten te bemachtigen. Aangekomen in Siquijor hebben we de dag erna een strand verkend, gesnorkeld en een drankje gedaan bij zonsondergang. De tweede dag hebben we een waterval bezocht en onze voeten laten reinigen door vissen in een voetenbad bij een grote, oude boom. Daarna zijn we gaan afkoelen in de zee. Een local vond het leuk om ons een Filipijnse delicatessen te laten proeven. Uit de zee viste hij sea origin en werd voor onze neus open gekapt. Van buiten is het een soort kastanje en van binnen zit iets wat lijkt op snot, maar toch net iets beter smaakt (denk ik). Even later haalde hij een zee-egel uit het water en gaf hem aan ons. Niet om op te eten, maar om te laten zien hoe dit wonderlijke diertje over je handen loopt met zijn honderden stekels.

Vandaag zijn we aangekomen in Damaguette om vervolgens de oversteek te maken naar Apo Island. Dit eiland staat bekend om zijn zeeschildpadden.

We zijn nu ongeveer 1,5 week in de Filipijnen en hebben al veel van dit prachtige land mogen aanschouwen. Vooral het wildleven valt hier op. Het lijkt af en toe wel één grote dierentuin, maar dan in het wild en tien keer mooier.